بررسی شکل دهی آدیابات در کاهش ناپایداری ریلی - تیلور در همجوشی محصورشدگی اینرسی

همجوشی محصور شدگی اینرسی مستعد به انواع ناپایداری هاست که از این میان ناپایداری ریلی- تیلور به عنوان مهمترین این ناپایداری ها از عوامل مخربی است که جلوی تراکم سوخت را می گیرد و به این ترتیب موجب کاهش بهره ی انرژی حاصل می شود. در بسیاری از مراحل واکنش همجوشی به روش محصورشدگی لختی، از ساخت ساچمه ی سوخت تا تشکیل لکه ی داغ مرکزی، شاهد وقوع این ناپایداری ها هستیم. بیش از دو دهه است که مطالعه ی روش هایی در جهت کاهش این ناپایداری ها آغاز شده است. نشان داده شده است که بسترهای خارجی وقوع این ناپایداری، همچون عدم تقارن باریکه های نهشت انرژی و یا انحراف از شکل کاملا کروی در ساخت ساچمه، تا حد زیادی قابل کنترل است. اما وقوع ناپایداری ها در طول انفجار ساچمه، در فاز شتاب و نیز فاز شتاب معکوس، تا حد زیادی اجتناب ناپذیر است و بنابراین عمده ی تلاش ها در جهت کاهش آهنگ رشد این نوع ناپایداری است. مشخص شده است که بیشینه کردن آدیابات در سطح خارجی ساچمه، همزمان با کمینه نگه داشتن مقادیر آن در نواحی داخلی تر، می تواند کاهش آهنگ رشد را به همراه داشته داشته باشد. در این پایان نامه ابتدا به معرفی روش استفاده از شوک تضعیف شونده برای دست یابی به یک آدیابات شکل داده شده در ساچمه پرداخته ایم و سپس با حل معادلات حاکم بر پلاسما، کمیت های اساسی در این شکل دهی را به دست آورده ایم. در نهایت به بررسی نقش این کمیت ها در شکل دهی آدیابات پرداخته ایم.